Geschenk van de Master + terug naar Beijing

09/01/2008 woensdag

Master Wei zou ons om 08:00 uur ophalen, maar om 08:15 uur was hij nog steeds niet in zicht.
We hebben ons uitgecheckt en onze tassen op de rug gebonden.
Toen zijn wij maar richting de Shaolin tempel gelopen. Waar hij uiteindelijk om 08:30 uur aankwam zetten.
Deze Master komt zoiezo graag iets te laat op 1 of andere manier :D.
Bij het uitchecken kregen we zoals bij elk hotel de 100 yuan borg terug. Maar dit maal hadden we hem niet betaald. Ik wilde
de borg gewoon betalen, maar de master zei toen dat het niet nodig was.
Dus uiteindelijk een gratis overnachting gehad. Dat is weer aardig van ze :D.

Nog 5 minuten gewacht op een auto, die ons naar het dorpje bracht. Daar werden we gedropt voor een wapen shop.
Let the fun begin :D.
De shop was lekker ruim van opzet, in tegenstelling tot die in yantai.
ze hadden van alles, maar uiteindelijk niet echt veel wat ik niet eerder gezien had. Wel boden ze ook de officiele uniformen aan,
maar deze waren van ander materiaal.
voor mijn gevoel van een stuk slechtere kwaliteit dan die van ons op de academie. Waar we toen van dachten te veel voor betaald te hebben.

Maar daar komen we nu wel op terug. En voor deze uniformen vroegen ze al 280 yuan, en onze academie 200 Yuan.
De master liet zien door aan het uniform te trekken dat hij wel degelijk van goede kwaliteit was. Hij vloog niet in stukken,
waar ik bijna vanuit ging :D.

We kregen bij de aanschaf van 1 zoon uniform alle assusaires erbij zoals:
De sokken + banden om je broekspijp strak rond je been te binden. Hier zoeken we sinds we in china zijn al naar. Dus wel even
gaaf dat we ze nu te pakken hebben.
Ik hebben overgens nu voor een zwart uniform gekozen. Ik weet niet of ze die ook echt officieel dragen, maar het ziet er wel
gaaf uit.

Ik vond de shop over het algemeen een stuk duurder dan verwacht. Ik ging er van uit minder te moeten betalen dan in de rest van china.
Of dat het in iedergeval van een stuk betere kwaliteit zijn wezen. Maar alles leek hetzelfde, of zelfs mindere kwaliteit.
Maar ook hier kwamen we iets later op terug.

Ik wilde een mooie standaart met 3 ninja zwaarden kopen. Tot zover had ik de beste prijs voor de zelfde set in Beijing aangetroffen,
en wel voor 150,- Yuan. Hier vroegen ze er vrolijk 450,- Yuan voor. De grappen makers :D.

Dus daar hoefde ik niet lang over na te denken. Maar toen haalde hij 1 van de zwaarden uit zijn case, en sloeg op een stalen buis.
Dit zwaard is van erg goede kwaliteit, voegde de master er nog aan toe die ons hielp uitzoeken.
Dat voelde al wat meer vertrouwd, maar het prijs verschil was verre weg te hoog. Er stond een andere set ninja zwaarden aan de andere zijde
van de toon bank, en die was maar 120,- Yuan.
Dus uiteindelijk bleek het hier toch goedkoper te zijn, dan in de rest van China. Maar dat het puur en alleen in het kwaliteits verschil zit.

Zo ook waren de orginele Kung Fu schoenen 25,- Yuan, in plaats van de 18 Yuan in yantai. Ze lijken identiek, maar de zool is zeker 2 keer zo
dik als die op onze academie aangeboden worden.
Daar loop je de zool eruit in 4 maanden. Hier zij de master er zeker 1 jaar op te trainen.
En zo voelde het ook wel aan.

maar uiteindelijk hadden we genoeg opzij gelegt om flink af te kunnen dingen.
Zo krgen we het unfirom van 280 Yuan, naar 220 (inclusief accessories, op de academie was het nog zonder)
Een andere mooi wit uniform met 2 draken op voor 120 Yuan, in plaats van de 220 dat ze er voor vroegen .
Het officiele mouloos kung fu trainings hesje.
De ninja zwaarden van 450 naar 200,- Yuan ?.
Dit vond ik wel jammer....
Hoe kan je dat nou jammer vinden ?
Dat zit zo...Ik vroeg aan de master of het een goede deal was, voor de kwaliteit van dit zwaard. En hij zij overtuigend ja.
Maar nu bracht ik de prijs gewoon keihard terug naar 200 Yuan. Dus hij weet blijkbaar niet veel over de prijzen. Goed dat we
niet blind uitgingen van zijn advies wat betreft de prijs.
Ik verwacht dat hij zijn spullen toch gratis krijgt op de academie, dus hij zal ze nooit zelf moeten aanschaffen.

Zo had ik weer genoeg uitgegeven, en we hadden aardig wat honger gekregen omdat we nog niet ontbeten hadden.
Er was gigantisch veel besteld door de masters (master wei en een vriend van hem), voor een erg goede prijs.
51 yuan voor zun 5e (+ taxi chauffeur :D). Dat zijn prijzen die je weer in China doen voelen :D.
Zo hadden we ook erg veel over. Van een heel rijst gerecht was niet gegeten. Die de taxi chauffeur toen maar mee nam.
Nog een foto van deze gelegenheid laten maken, omdat het samen eten met deze 2 masters toch ook weer bijzonder is hoor.
Zeker omdat master Wei 1 van de oudste en meeste gerespecteerde masters op de shoalin tempel is.
Hij gaf ons na het eten een plaatje in goud (verf :D) waar een buddha en de shoalin tempel op afgebeeld waren. We weten niet
waar het voor staat of wat het betekend, maar ziet er erg in iedergeval mooi uit. En geweldig dat hij het ons gegeven heeft natuurlijk.
Wij wilden hem ook bedanken, en deden dit door hem een envelop met geld te geven. Een vertaler op onze academie, welke we
regelmatige belden om zaken met master Wei af te spreken, vertelden ons dat we het beste geld konden geven in plaats van iets anders.
En dat ze de getallen 3,6 en 9 graag zien :D.
Hahahaha. We wisten ook niet goed wat we hiermee aan moesten, en hebben hem maar uiteindelijk 160 gegeven.

Op het moment dat we afscheid namen, haalde hij nog een geschek uit een tas.
Het was een gebeds hals ketting die de shaolin monikken dragen.
Wat was dat opnieuw weer een super geschenk zeg.

Wat een ervaring zeg...deze dagen krijgen een gouden omranding in mijn geheugen. En het zal me benieuwe en er dagen komen die
deze gaan overtreffen. Dit zijn dagen waar ik voor van huis ben gegaan. Waar ik op naar zoek was, en uiteindelijk...gevonden en beleefd heb.

Realising my dreams.

Had ik dit ook meegemaakt zonder mijn ongeluk te krijgen, waarbij mijn oog voor een groot deel van zijn zicht verloren heeft.
Had ik kunnen kiezen tussen de laatste 4,5 jaar met 2 goede ogen rond te lopen, en zonder dit ongeluk.
Of het leven dat ik nu leid met deze halve handicap,
dan had ik waarschijnlijk gekozen voor de persoon die ik geworden ben door deze levens ervaringen.



We moesten 2 uur wachen voordat de bus aankwam rijden. Ik had toen mooi de tijd om mijn tas opnieuw in te gaan pakken,
omdat ik weer een hoop nieuwe spullen erbij heb. Gelukkig wilde alles nog een beetje in mijn tas passen :D.
Het kan nog leuk worden met het inpakken in beijing, dan zie ik pas echt hoeveel ik gekocht heb.
En dan is het nog maar hopen dat ik een vliegticket kan vinden waar ik al mijn bagage mee mag nemen.
En dat de douane niet moeilijk gaat doen over al mijn zwaarden :D.
ik verwacht nu de helft op te sturen, en de andere helft gewoon in mijn baggage mee te nemen. Zodat het toch nog
wat minder ernstig lijkt :D.

De bus reis was confortable, met maar 5 andere reizigers in de bus. We zijn daar gelijk naar het trein station gegaan om
kaartjes te kopen naar Beijing. Welke we konden kopen voor een zeer scherpe 106,- Yuan.

Even wat gegeten, en de rest van de tijd gewacht op de trein. Na het inchecken wilden liepen we de wagon in welke het nummer
van ons kaartje aangaf. Zie ik dat er alleen maar stoelen staan, en geen bedden.
Het zal toch geen waar zijn zeker...en ja hoor. De chinese meid waar Mohammed mee afgesproken had zou wel even de kaartjes kopen.
En blijkbaar voor een harde zitter gekozen, in plaats van een bed.
Klote, klote, klote
En ik had zojuist de stoelen afgezworen voor zoon lange rid. Het zou maar een reis van 12 uur zijn uiteindelijk :D.