1e dag shaolin + een 1 op een 1.000.000 kans

07/01/2008 maandag

We kwamen om 05:00 uur aan in een plaatsje net naast het dorpje waar de Shaolin tempel ligt.
Van hier moesten we het laatste gedeelte verder met de bus, welke nog 1,5 uur van het trein station vandaan lag.
Maar het was uiteraard nog te vroeg voor de bussen, en de eerste bus die vertrok niet eerder dan 08:30 uur.
Voor deze bus hebben we een kaartje gekocht, en zijn gaan wachten in een hotel met de 2 meiden die we in de trein leerde kennen.
1 van hen kon goed tekenen, en ze had van ons een schets gemaakt toen Mohammed tegen me aan lag te slapen :D. Erg goed gelukt moet ik zeggen,
ik ben alleen vergeten een foto van te maken.
De tijd ging lekker traag voorbij, maar met wat lezen kon ik de verveling nog voor blijven.

Maar voor 15 yuan zaten we weer in een busje op weg naar de Shaolin tempel. Mohammed had de 2 dames uit genodigd om ook mee te gaan, omdat hij wel een oogje
op 1 van hen had, en zo vervolgende we het laatste stukje van de reis met zun 4e.
De bus stopte nog bij een pargoda voor een rondwandeling.
Ik verwacht dat we niet voor een normale, enkele rit, betaald hebben. Maar voor een retourtje Shaolin tempel met wat extra beziens waardigheden.
Wat alleen maar leuk was, want de Taishi mounten, welke net achter deze pargoda ligt stond goed aangeschreven in de lonely planet.
We zijn de pargoda niet ingegaan, maar hebben we een wandeling naar de berg gemaakt. Daar kon je op den duur een boom tegen die vol hangt met rood papier.
Ik heb geen flau idee waarom ze dat doen. Maar ze doen het doormiddel van een steen aan het uiteindelijk van dit rode papier te binden, om het vervolgens
in de boom te mikken. Het geeft een mooi gezicht van afstand, maar van dichtbij leekt het wel erg op een boom vol papier :D.

We vervolgden onze reis, en werden net buiten het gebied van de schaolin tempel uit de bus gedropt. Van daar zijn we eerst een hotel kamer gaan zoeken om
van de tassen af te zijn. Er was er gelukkig 1 pal naast het bus station. Welke, na afdingen, ons een kamer voor 120 yuan gaf. Maar dan hadden we helemaal
geen warm water om mee te douchen. Ik vraag me af hoe ze zich dan zelf schoon houden :D.

Eenmaal geinstalleerd, hebben we een vertaler op onze academie gebeld, om te vragen of zij de Master (Wei shifu, shifu = master) op in de Shaolin tempel wilden bellen.
Dit had mijn Master (Wang) ons aanbevolen te doen, en dit wilden ze dan ook graag voor ons regelen.
Master Wei klopte na 20 minuten op onze deur in het gezeldschap van een andere master.
Hij sprak bijna geen engels, en de communicatie ging behoorlijk lastig. De kleine dingen konden we goed onderling regelen. Maar zodra er echt iets afgesproken
moest worden, werd de vertaalster in Yantai gebeld :D.

Master Wei bood ons direct aan om een rondleiding te geven, en deze wilden we uiteraard niet afslaan.
We namen afscheid van de dames, die weer naar huis toe gingen. En zo vertrokken we met zun 4e naar de shaolin tempel.
Toen we langs het controle punt kwamen waar de kaartjes betaald moesten worden, mochten we niet verder rijden zonder onze kaartjes te laten zien.
Maar we hoefden niet te betalen omdat we met de Masters mee waren, maar dat ging nog niet makkelijk. Hij heeft zeker 5 minuten staan praten met de beste man,
die uiteindelijk ons geirriteerd door liet. Het blijkt wel dat Master Wei op deze tempel een hoop respect en macht heeft.
Maar dan is hij hier dan ook als 1 van de oudere. 22 Jaar, waarvan hij er 10 jaar in de tempel heeft doorgebracht.
De meeste studenten haken voortijdig af omdat ze het niet trekken of het gewoon te zwaar is. Maar Master Wei is het nog niet beu, en denkt nog niet aan
het verlaten van de tempel. Ookal hebben de Masters van mijn academie hem al meervoudig gevraagd te komen.

De rondleiding was erg interresant. Het engels van de Master is niet goed, ookal was het al beter dan van mijn Master Wang :D.
Maar ik zou nooit voor een engels talige gids boven een Shaolin Master kiezen. Ja toch :D
En voor de meeste bezienswaardigheden stond toch een bordje met uitleg in het Chinees en Engels.

Wat me een beetje tegen viel was de sfeer die er hangt op de shaolin tempel. Het is lastig uit te leggen, maar het voelt niet aan als de tempel Waar alle Master vandaan komen.
De tempel waar de Kung Fu geboren en door ontwikkeld is.
En die sfeer heeft alles met de touristen te maken. En de touristen verpesten nog niet alles, maar de combinatie met de monikken die zelf souveniers aan het
verkopen zijn. Dan kan het voor mij net zo goed iedere andere tempel zijn. Dit neemt niet weg dat het een hele mooie tempel is

Zo staat er een grote ketel op het plein, waaruit vroeg 500 studenten aten. Hahaha, het was een gedeelte van de training om te helpen bij het koken :D.
In een gebouw waar er getraind werd zijn er stenen totaal de grond in getrapt. En dan heb ik het over een 15 centimeter dieper dan de rest van de vloer.
Gewoon door constant op de zelfde plek een training uitvoeren. Aardig gek :D. Wij hadden presies de zelfde training in Yantai, maar mijn voet afdrukken zijn daar
niet te vinden :D.

De Master legde ons uit hoe we een gebouw binnen moesten stappen waar buddha's vereerd worden (zijwaard, niet recht naar binnen stappen), en hoe we vervolgens
de Buddha moeten begroeten. Erg interesant om nu goed te weten hoe ik het moet doen. Anders sta je toch altijd maar te stuntelen, in de hoop dat je het goed doet.

Uitleg:
Je steekt 3 stokken wierrook aan met je linker hand, en je zwaait het brandende wierrook stokje uit (niet blazend).
Hiermee loop je naar het buddha beeld, waar je de stokje in je rechter hand neemt, en je ze met je linker hand in een pot pland.
Je doet dit met je linker hand omdat je de meeste dagelijkse handelingen uitvoerd met je rechter.

Je staat nu voor het standbeeld van buddha met je handen in de bid positie, ter hoogte van je borst.
Je buigt naar voren, en tergelijker tijd zak je door je knieen, net voor een kussen.
Je plaats eerst je rechter hand op het kussen, vervolgens plaats je je linker hand naast je recht hand maar hoger.
Je verplaats je je rechter hand op de zelfde hoogte als je linker, waarbij je met je voorhoofd het kussen raakt.
Op dit zelfde moment draai je je handen om in een vuist, met de boven zijde van je hand op het kussen naast je hoofd.
Hierna sta je op, en doe je dit nog eens 2 keer.
Daarna buig je met je handen in de bid positie, en in plaats van weer door je knieen te buigen, blijf je staan, en maak je een driehoek van
je wijsvingers en duimen die je net boven je neus plaatst (dit symboliseerd je hart), waardoor je er doorheen kan kijken.
Ook dit doe je 3 keer, waarna je wegloopt.

Waar ik ook erg naar uit keek was om hier een training bij te wonen, maar dat ging niet door omdat er geen trainingen waren wegens het koude weer.
De mietjes, wij waren nog aan het training toen het een stuk kouder was. Ik snap er niks van.

Maar de grootste acadamie in china is ook hier gelegen, welke 7000 studenten bevat :D.
Daar zou ik maar al te graag een kijkje willen nemen.
Ik ging er eigenlijk van uit dat mijn Master daar vandaan kwam, of dat de shaolin tempel meer studenten zou bevatten. Welke uiteindelijk maar 50 studenten
telt. Maar zoals ik het begreep is dat de shaolin tempel nu al rond de 1500 masters geleverd heeft. En dat mijn Master (Wang) de 32ste generatie is.
Maar aan de ander kant kan dat weer goed kloppen, omdat alleen de beste toegelaten worden in de shaolin tempel.

Naast de shaolin tempel licht de pargoda forrest, waar 250 pargoda's naast elkaar gepland zijn. Een aardig grappig zicht, en speciaal om te zien.
Maar een minuut of wat later legt de Master uit dat het niet enkel pargoda's zijn, maar dat er onder iedere pargoda een Master begraven ligt.
Een kerkhof met andere woorden.
Master Wei heeft het graf van mijn master zijn master (wang) nog laten zien. Deze master heeft 4 van de masters op de academie getraind, en was erg geliefd.
Een mooie manier om begraven te worden vond ik zo.

We zijn terug naar de shaolin tempel gegaan om geld te doneren. We hoefden geen intree te betalen, welke toch het grootste gedeelte naar de staat gaat.
Dus we besloten een geld bedrag naar de tempel te doneren. Dit vond plaats door opnieuw het boven geschreven ritueel uit te voeren. Gelukkig hadden we dit een
keer geoefend, omdat we dit moesten doen bij een hogere monnik.
Het was nog grappig omdat we 100 yuan wouden doneren, maar we hadden geen 2 x 50, dus we dachten het dan tergelijkertijd te geven.
Maar uiteraard ging dat niet, maar de 100 yuan die mohammed neer had gelegd was al van tafel :D. Dus toen heb ik er nog maar een 50 yuan bij gelegd :D.
lekker vooruit gedacht...hahaha. We kregen als bedankje een mooi Buddha halsketting.

We zijn uitgenodigd voor het ontbijt morgen vroeg.
Eerst wilden we hier vanaf zien, omdat we onze slaap wel kunnen gebruiken. Maar toen bedacht ik dat dit een 1 op een 1.000.000.000 kan is.
Ooit iemand gehoord over het samen eten met shaolin masters/monikken in de shaolin tempel. Nee...?
Dan ga ik daar morgen verandering in brengen :D.
We worden om 05:30 uur verwacht , dus dat word om 04:30 uur uit bed. We gaan namelijk morgen naar een andere, goedkopere hotel, welke de master geadviseerd heeft.
Dus het word een wandeling van 2 km van ons hotel naar de shaolin tempel met onze bagage om 05:00 uur.

Master Wei waarschuwde ons nog voor de studenten die ook bij ons in het hotel zitten. Ze schijnen nogal agressief te kunnen reageren tegen buitenlanders :D.
Goed om te weten, want ik wil niet mij skills tegenover deze gasten op de proef stellen.

Terug in het hotel, was er een briefje voor Mohammed achter gelaten. Was het van de 2 meiden die eerder deze dag naar huis vertrokken waren. Maar ze schenen niet
genoeg geld te hebben voor een bus kaartje :D. Dus die zaten al 4 uur op hem te wachten, in de hoop dat hij ze wat geld kon geven.
Hij had te veel medeleiden met ze, en gaf ze wat geld om mee thuis te komen. Hahahaha, het is ook een vent ook hoor.

Het opvallende aan dit hotel is dat ze maximaal hun energie willen besparen. Zo staat er ook geen verwarming aan, maar loopt iedereen kou te leiden,
Dit proberen ze te compenseren door met 5 man personeel rond een klein kolen kacheltje bij de receptie te zitten :D.
Zo zijn ook de kamers stervens koud, maar gelukkig hangt er dan weer een airco aan de muur die de kamer weer op goede temperatuur kan brengen.

Maar gelukkig voel ik me weer de ouwe, en was het gewoon iets slechts dat ik gegeten had.